در «عیون اخبار الرضا» در حدیثی از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) میخوانیم:
خداوند متعال چنین فرموده: من سوره ی حمد را میان خود وبنده ام تقسیم کردم نیمی از آن برای من و نیمی از آن برای بنده من است، و بنده من حق دارد هر چه را میخواهد از من بخواهد:
هنگامی که بنده می گوید:« بِسمِ اللهِ الرَّحمن الرَّحیمِ»، خداوند بزرگ می فرماید: بنده ام به نام من آغاز کرد، و بر من است که کارهای او را به آخر برسانم و در همه حال او را پر برکت کنم.
وهنگامی که می گوید:«الحَمدُ لِلهِ رَبِّ العالَمینَ»، خداوند بزرگ می فرماید: بنده ام مرا حمد و ستایش کرد، و دانست نعمت هایی را که دارد از ناحیه من است، و بلاها را نیز من از او دور کردم، گواه باشید که من نعمت های سرای آخرت را بر نعمت های دنیایی او می افزایم، و بلاهای آن جهان را نیز از او دفع میکنم، همانگونه که بلاهای دنیا را دفع کردم.
هنگامی که می گوید:«الرَّحمنِ الرَّحیمِ»، خداوند می گوید: بنده ام گواهی داد که من رحمان و رحیمم، گواه باشید بهره ی او را از رحمتم فراوان میکنم، و سهم او را از عطایم افزون می سازم.
هنگامی که می گوید:«مَالِکِ یَومِ الدِّینِ»، او می فرماید: گواه باشید همان گونه که او حاکمیت و مالکیت روز جزا را آن من دانست، من در روز حساب، حسابش را آسان می کنم، حسناتش را می پذیرم، و از سیئاتش صرف نظر می کنم.
و هنگامی که می گوید: «إِیَّآکَ نَعبُدُ»، خداوند بزرگ می گوید: بنده ام راست می گوید، تنها مرا پرستش می کند، من شما را گواه می گیرم براین عبادت خالص ثوابی به او می دهم که همه ی کسانی که مخالف این بودند به حال او غبطه خورند.
و هنگامی که می گوید: « إِیَّآکَ نَستَعِینُ»، خداوند می گوید: بنده ام از من یاری جسته، و تنها به من پناه آورده، گواه باشید من او را در کارهایش کمک می کنم، در سختی ها به فریادش می رسم، و در روز پریشانی دستش را می گیرم.
و هنگامی که می گوید: « اهدِنَا الصِّراطَ المُستَقِمَ…..(تا آخر آیه)»، خداوند می گوید: این خواسته ی بنده ام برآورده است، و او هر چه می خواهد از من بخواهد که من اجابت خواهم کرد آنچه امید دارد، به او می بخشم و از آنچه بیم دارد ایمنش می سازم.
منبع:
تفسیر نمونه آیت الله مکارم شیرازی ص 29
