مدرسه علمیه الزهراء گیلان غرب

عباد الرحمان

سوره فرقان، آیات 63 تا 65:

…وَ عِبَادُ الرَحمَانِ الَّذِینَ یَمشُونَ عَلَی اَلاَرضِ هَونَاً وَ اِذَا خَاطَبَهُمُ الجَاهِلَونَ قَالُوا سَلَامَاً 63 * وَ الَذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِهِم سُجَّداً وَ قِیَامَاً 64* وَ الَّذِینَ يَقُولُونَ رَبَّنَا اصرِف عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ اِنَّ عَذَابَهَا كَانَ غَرَامَاً 65…

بندگان واقعی خدای رحمان کسانی اند که روی زمین با خشوع گام بر می دارند (در معاشرت با مردم فروتنی میکنند و در برابر خدا خاضعند) و هنگامی که نادانان با سخنی جاهلانه آنان را خطاب می کنند ، در پاسخ سخنی ملایمت آمیز بر زبان می آورند63 آنان کسانی اند که شب را در عبادت خدا به سر می برند ؛ گاه سر به سجده پروردگار دارند و گاه در برابر او به پا ایستاده اند 64 و کسانی که می گویند: پروردگارا عذاب دوذخ را از ما بگردان که عذاب آن شکنجه ای دائمی و پیوسته است 65.