مدرسه علمیه الزهراء گیلان غرب

غدیر آغاز بیدارى

نیمه راه حجة الوداع، آغاز بیدارى چشم‏هاى زمینیان بود. آسمان، در بلندیها، سکته‏ اى ملیح کرد تا شعر شعور على، در سینه عاشقانش سروده شود. آن روز، نگاه محمد (صلی الله‏ علیه‏ و‏آله) ، اشاره به جبروت کرد و آرامش على (علیه‏ السلام) اشاره به ملکوت.

خورشید و ماه

با محمد (صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله) ، هر چه بالا میروى، بالاتر میبینى و این لیاقت، تنها شایسته على (علیه‏ السلام) است که در تسخیر قلب ملایک، سابقه‏ اى دیرینه دارد. غدیر، آنجاست که شاخه‏ هاى على (علیه‏ السلام) و محمد (صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله) به اتصال پیوندى به نام فاطمه (علیها السلام) اوج میگیرد و دوازده میوه امامت از شجره طیبه‏ اشان، به دامان عاشقان میافتد. آنجا، دستان توحیدى رسول خدا (صلی الله‏ علیه‏ و‏آله) حجاب‏ هاى ظلمانى را کنار میزند تا آنچه از ناگفته‏ هاى رسالت باقى مانده است، زمزمه کند.

مردم! بگویید به باد، به باران، به آفتاب و به آب که اینک على (علیه‏ السلام) ، جانشین من است و در عبور روز و شب، ماه و خورشید، این‏چنین جایگاه خود را عوض میکنند تا تاریکى، رهروانشان را نبلعد.

على حسن ختام رسالت

اینک محمد (صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله) ، دست را به سمت آسمان بالا میبرد تا على (علیه‏ السلام) را به همگان نشان دهد. این، حسن ختام زیباى رسالت محمد (صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله) است.
اینک، تنها وصى محمد (صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله) ، بر سکّوى قلب‏ها، نشان افتخار و امامت را به سینه نورانى خویش می‏آویزد تا عشق را دست به دست بچرخانند و به مقصد برسانند.

مکتب‏ خانه على (علیه‏ السلا)

آن روز، آنچه در ذهن محمد (صلی الله‏ علیه‏ و‏آله) م‏ی گذشت، اتصال راه‏هاى زمین به آسمان بود و این‏بار، مسافران را به جاده‏اى رو به آسمان هدایت کرد.

مردم، جهاز شتران را روى هم گذاشتند و محمد (صلی ‏الله ‏علیه‏ و‏آله) با دستان على (علیه‏ السلام) ، آسمان را براى همیشه به زمین پیوند داد و این‏گونه آموخت که براى رسیدن به معبود، چگونه دست نیاز بر دامان على و آل او دراز کنیم.

خجسته باد پیوند «نبوت» و «امامت» در نقطه اوجى به نام غدیر خم که غدیر، گره محکمى است براى رشته دیانت.

غدیر خم، عید تکمیل رسالت مبارک باد!