مدرسه علمیه الزهراء گیلان غرب

ستایش خداوندی را سزاست که از اسرار نهان ها آگاه است ، و نشانه های آشکاری در سراسر هستی بر وجود او شهادت می دهند ؛ هرگز برابر چشم بینندگان ظاهر نمی گردد ؛ نه چشم کسی که او را ندیده می تواند انکارش کند ، و نه قلبی که او را شناخت میتواند مشاهده اش نماید ..

در والایی و برتری از همه پیشی گرفته ؛ پس، از او برتر چیزی نیست ، و آنچنان به مخلوقات نزدیک است که از او نزدیکتر چیزی نمی تواند باشد …

مرتبه ی بلند، او را از پدیده هایش دور نساخته ، و نزدیکی او با پدیده ها، او را مساوی چیزی قرار نداده است ..

عقل ها را بر حقیقت ذات خود آگاه نساخته ، اما از معرفت و شناسایی خود باز نداشته است ..

پس اوست که همه ی نشانه های هستی بر وجود او گواهی می دهند ، و دل های منکران را بر اقرار به وجودش واداشته است ، خدایی که برتر از گفتار تشبیه کنندگان و پندار منکران است …

“خطبه ی 49 نهج البلاغه”