مدرسه علمیه الزهراء گیلان غرب

معرفت نفس

اگر انسان با نفس و آثار نفس آشنا شود، مى‏فهمد كه كسى كه اين همه نعمت را براى او آورده است. خودش نيست، خودش فقط يك آتش است كه خودش را و هر كس را كه نزديك او شود مى‏سوزاند. نفسى معيوب ؛ نفس معيوب است. عيبى بالاتر از اين چيست كه نفس جهنم‏ساز است؟ نفوسى كه ارتباط الهى ندارند، خود و ديگران را آتش مى‏زنند. اين همان خلقتنى من نار1 است. نفس نارى است.
اگر معرفت‏الله پيدا شد، از طريق خودشناسى، خدا را هم شناخت و دانست كه خدا، خالق اين نعمت‏ها و بركات و رحمت‏هاست و همه از بركات حق است ـ گرچه از بركات انبيا باشد ـ بنده خدا مى‏شود. انبيا مى‏دانند كه رابطه الهى، مبدأ خيرات است و لذا بنده خدا هستند. مال خيال مى‏كنيم رابطه نفسانى خودمان، كه مبدأ همه آتش‏هاست، مبدأ خيرات است.
الآن در تمام جهان خدا ورشكسته است. كسى گوش به حرف خدا نمى‏دهد، همه حزب شيطانند. همه اتباع هوى و هوس هستند. اگر اتباع خدا باشند، كار اصلاح مى‏شود. اگر اتباع حق باشند، اين بساط نيست. آنچه بشر را در حوادث جهانى حفاظت مى‏كند، رابطه الهى است. بايد سراغ آن رابطه الهى رفت.

پی نوشت:

1- مرا از آتش آفريدى. سوره اعراف، آيه 12.

منبع:

سلوك معنوى، تدوين و ويرايش: اكبر اسدى