مدرسه علمیه الزهراء گیلان غرب

مراتب قرب‏

خداوند درباره‏ ي شهدا مي‏فرمايد: فكر نكنيد شهدا مرده ‏اند، «بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ1». اين «عِنْد»؛ همان معناي قرب را مي‏دهد. نزديك و پيش‏؛ خدا روزي داده مي‏شوند. صحبت اين نيست كه درخواستي مي‏كنند و اجابت مي‏شود؛ بلكه پيش خدا هستند و نزد خدا روزي داده مي‏شوند. يا آن آيه‏ ي شريفه در مورد متقين مي‏فرمايد: «فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ2»؛ متقين در بهشت‏ها در كنار نهرها هستند و در يك جايگاه راستين. كجاست آنجايي كه آنها مي‏نشينند؟ «عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِر». نزد سلطان مقتدر. اين باز صحبت اين نيست كه درخواستي مي‏كنند تا اجابت شود؛ جاي قعود و نشستنشان پيش خداست. «جِوار»؛ يعني همسايه‏ ي خدا هستند. آن دعايي كه آسيه همسر فرعون كرد، خيلي عجيب است و اين را مي‏رساند كه نزديكي، بيش از مسئله‏ ي دعا كردن و جواب دادن است. او وقتي زير شكنجه‏ ها بود گفت: «رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ3»؛ خدايا! خانه‏ اي در بهشت پهلوي خودت براي من بساز. اين الگوي همه‏ ي مؤمنين است. از آن طرف خدا نسبت به همه‏ ي انسانها مي‏گويد: من نزديك‏ترينِ موجودات به شما هستم؛ «نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ4». اينجا صحبت از دعا كردن و جواب دادن و اجابت كردن نيست، اين «أَقْرَبُ إِلَيْه»؛ اعم از مؤمن و كافر است. معنايش اين نيست كه هر چه بخواهد به او مي‏دهم. اينجا دو سؤال مطرح مي‏شود؛ اولاً اين قربي كه خدا با بنده دارد؛ چه گونه است؟ سپس اين كه تفاوت اين قربي‏؛ با آن قربي كه اولياء خدا به آن نائل مي‏شوند و مانند حضرت سجّاد(ع) و ائمه‏ ي اطهار و انبياء عظام(ع) اين قرب را از خدا درخواست مي‏كنند چيست؟

پی نوشت:

1.آل‏ عمران / 169.

2. قمر / 55.

3. تحريم / 11.

4. ق / 16.

گزيده‏ اي از سخنان حضرت آية اللّه علامه مصباح يزدي(دامت بركاته) در دفتر مقام معظم رهبري  در تاريخ 09/08/86

منبع:

http://mesbahyazdi.ir