مراتب قرب
مراتب قرب
خداوند درباره ي شهدا ميفرمايد: فكر نكنيد شهدا مرده اند، «بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ1». اين «عِنْد»؛ همان معناي قرب را ميدهد. نزديك و پيش؛ خدا روزي داده ميشوند. صحبت اين نيست كه درخواستي ميكنند و اجابت ميشود؛ بلكه پيش خدا هستند و نزد خدا روزي داده ميشوند. يا آن آيه ي شريفه در مورد متقين ميفرمايد: «فِي مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِرٍ2»؛ متقين در بهشتها در كنار نهرها هستند و در يك جايگاه راستين. كجاست آنجايي كه آنها مينشينند؟ «عِنْدَ مَلِيكٍ مُقْتَدِر». نزد سلطان مقتدر. اين باز صحبت اين نيست كه درخواستي ميكنند تا اجابت شود؛ جاي قعود و نشستنشان پيش خداست. «جِوار»؛ يعني همسايه ي خدا هستند. آن دعايي كه آسيه همسر فرعون كرد، خيلي عجيب است و اين را ميرساند كه نزديكي، بيش از مسئله ي دعا كردن و جواب دادن است. او وقتي زير شكنجه ها بود گفت: «رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ3»؛ خدايا! خانه اي در بهشت پهلوي خودت براي من بساز. اين الگوي همه ي مؤمنين است. از آن طرف خدا نسبت به همه ي انسانها ميگويد: من نزديكترينِ موجودات به شما هستم؛ «نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيدِ4». اينجا صحبت از دعا كردن و جواب دادن و اجابت كردن نيست، اين «أَقْرَبُ إِلَيْه»؛ اعم از مؤمن و كافر است. معنايش اين نيست كه هر چه بخواهد به او ميدهم. اينجا دو سؤال مطرح ميشود؛ اولاً اين قربي كه خدا با بنده دارد؛ چه گونه است؟ سپس اين كه تفاوت اين قربي؛ با آن قربي كه اولياء خدا به آن نائل ميشوند و مانند حضرت سجّاد(ع) و ائمه ي اطهار و انبياء عظام(ع) اين قرب را از خدا درخواست ميكنند چيست؟
پی نوشت:
1.آل عمران / 169.
2. قمر / 55.
3. تحريم / 11.
4. ق / 16.
گزيده اي از سخنان حضرت آية اللّه علامه مصباح يزدي(دامت بركاته) در دفتر مقام معظم رهبري در تاريخ 09/08/86
منبع:
