مدرسه علمیه الزهراء گیلان غرب

سزای جسارت و توهین

در کتاب «بحارالأنوار» آمده است:
مردی به دروغ ادعا کرد که امام حسن علیه‏السلام مبلغ هزار دینار به وی بدهکار است، در حالی که امام حسن علیه‏السلام مدیون او نبود. آنان در پی این مرافعه نزد شریح قاضی رفتند، شریح قاضی به امام حسن علیه‏السلام عرض کرد؛ آیا سوگند می‏خوری؟
حضرت فرمود: اگر این شخص (مدعی) سوگند بخورد من آن مبلغ را به او پرداخت خواهم کرد.
شریح به آن مرد گفت: این گونه سوگند بخور و بگو: به حق خدائی که جز او معبودی نیست و دانای پنهان و آشکار است.
امام حسن علیه‏السلام فرمود: من چنین سوگندی را نگفتم، بلکه بگو: سوگند به خدا؛ من از تو این مبلغ را طلبکارم و هزار دینار را بگیر.
آن شخص سوگند خورد و دینارها را گرفت، وقتی خواست از جایش برخیزد بر زمین افتاد و فورا مرد.
حاضرین از نحوه‏ی سوگند خوردن، از امام حسن علیه‏السلام پرسیدند: که چرا به همان سوگند اولی حاضر نشدند؟ آن حضرت فرمود:
خشیت أنه لو تکلم بالتوحید، یغفر یمینه ببرکة التوحید و یحجب عنه عقوبة یمینه.
قسم اولی دارای اقرار توحید و یگانگی خداوند بود، می‏ترسیدم اگر آن سوگند را بگوید، به برکت توحید، خداوند دروغ او را ببخشد، و از سزای کیفر دروغش بگذرد. 1

پی نوشت ها:
[1] بحارالأنوار: 43 / 327.