مدرسه علمیه الزهراء گیلان غرب

دستور العمل قرآنی برای سلوک عرفانی 1
شب بیداری و نماز شب

راه به سوی خدا راهی است بسیار مشکل.آدم شد در سر حد محال است بلکه قرآن می فرماید:انسان خود نمی تواند آدم شود، خودش نمی تواند به جایی برسد مگر خدا معلم اخلاقش شود.اگر خدا نظر لطفی به او کرد،آدم می شود و الا اگر خود بخواهد راه را بپیماید،نمی شود. (1)
آیات اول سوره مزمل.دستور العملی برای پیمودن راه. اول دستور العمل خطاب شد:«قُم اللَّیلَ اِلَّا قَلِیلاً نِصفَهُ اَوِ انقُص مِنهُ قَلِیلاً اَوزِد عَلَیهِ» (2)
یا رسول الله!به اندازه ممکن،شب را بیدار باش.شب بیداری،نصف شب،کمتر یا بیشتر؛یعنی به اندازه ممکن.معلوم است این شب بیداری قبل طلوع فجر و بعد طلوع فجر به انسان خیلی کمک می کند.اگر گفتند بین الطلوعین از ساعات بهشت است،راستی از ساعات بهشت است؛به این معنا که به ما،در مسیر سیر و سلوک و رسیدن به بهشت،کمک می کند.
امام صادق (علیه السلام)می فرمایند:دو رکعت از این نماز شب برای من بهتر است از دنیا و آنچه در دنیاست.«الرُّکعَتَانِ فِی جَوفِ اللَّیلِ اَحَبُّ اِلَیَّ مِنَ الدُّنیَا وَ مَا فِیهَآ» (3،4)
این حرف اول و دستور العمل اول بود،بیداری در دل شب،قبل از اذان صبح،بعد از اذان صبح،ذکر،نماز،ورد تولی،تبری و بالاخره مکالمه،کم کم معاشقه با خدا،اینها راه را آسان می کند.هر چه در راه مشکل است،آسان می شود. (5)
منابع:
1)محدوده پرواز انسان،درس هایی از اخلاق و عرفان آیت الله العظمی مظاهری (دامت برکاته)،صفحه 75
2)سوره مزمل/آیات2-4
3)علل الشرایع،جلد 2 صفحه 363
4) محدوده پرواز انسان،درس هایی از اخلاق و عرفان آیت الله العظمی مظاهری (دامت برکاته)،صفحه 77
5)همان،صفحه 89-90
نوشته شده توسط: خانم فاطمه خشتامن