مدرسه علمیه الزهراء گیلان غرب

به بهانه ساخت کلیپ مستهجن «هپی» توسط 6 جوان ایرانی؛
از «شادی حلال» چه می‌دانیم؟/ شادی را با ابتذال اشتباه نگیریم!

به غلط اینگونه تعبیر می شود که دین اسلام مخالف شادی و نشاط است! درحالی که دين اسلام موافق نشاط و شادي است؛ چراکه معتقد است، شادی آدمي را از تنبلي رهانده، سرزنده و سر حال مي‏‌سازد. البته اين شادي در چهار چوب نگاه تعديلي معنا مي‏‌يابد.
به گزارش بولتن نیوزبه نقل از فردا ،چندی پیش بود که ماجرای دستگیری عوامل سازنده یک کلیپ غیر اخلاقی به نام « هپی» در ایران در رسانه‌های مختلف جهان مطرح شد و ابعادی بین‌المللی به خود گرفت. ماجرا از این قرار بود که عده‌ای از جوانان ایرانی دست به ساخت یک کلیپ بر روی یک ترانه آمریکایی زدند. این ترانه به عنوان یک ترانه بین المللی چندی است گل کرده و بعد از اینکه کلیپ اصلی این ترانه به نوعی به عنوان سلفی شو منتشر شد، جوانان در کشورهای مختلف نیز کلیپ ‌های مختلفی را در این زمینه ساختند و تب ساخت کلیپ برای این ترانه در بسیاری از کشورهای جهان از جمله کشور ما شدت گرفت.

اما در همین راستا دیده شد که عده‌ای ایرانی کلیپی ساخته اند که ماهیتی مبتذل و اروتیک داشت و همین موضوع سبب شد که نیروی انتظامی به سرعت وارد عمل شود و عوامل این مساله را دستگیر کند. بعد از برخورد قضایی با این افراد بود که رسانه‌های جهان بویژه بی‌بی‌سی فارسی طی یک مانور تبلیغاتی نسبت به این مساله واکنش نشان داد و دیگر رسانه‌های دنیا نیز به طور هماهنگ در این زمینه خبرسازی کردند.

در همین زمینه حتی خواننده این ترانه نیز به این مساله واکنش نشان داده و در مصاحبه‌ای که با شبکه “سی بی اس” آمریکا داشته است بیان کرده که « به همه مذاهب و باورها احترام می گذارم و اطلاعات زیادی درباره قوانین ایران ندارم، اما همزمان فکر می کنم که هر کس باید بتواند خوشحالی خود را بیان کند.»

“فارل ویلیامز"، خواننده و تهیه کننده آمریکایی با اشاره به اینکه دستگیری این 6 جوان ایرانی او را غمگین کرد ، افزود:” اگر شما تنها می خواهید شادی خود را جشن بگیرید باید اجازه چنین کاری را داشته باشید.”

ولیلیامز هم بیان داشته که از قوانین ایران چیزی نمی‌داند و هم بیان داشته هر کسی باید خوشحالی خود را ابراز کند. بر این اساس به نظر می‌رسد که باید به نکته در این خصوص اشاره کنیم که ما ایرانی‌ها با توجه به فرهنگی که در آن قرار داریم کمتر بدان توجه داریم و درواقع با ساخت چنین شوهای مستهجنی بعضا باید گفت که در حال فراموشی آن هستیم. و این مسله چیزی نیست جز مساله شادی در چارچوب فرهنگ ایرانی اسلامی است که ما در اینجا آنرا « شادی حلال » می‌نامیم.

در این زمینه متاسفانه با برخورد با چنین افرادی،‌ به غلط اینگونه تعبیر می شود که دین اسلام مخالف شادی و نشاط است! درحالی که دين اسلام موافق نشاط و شادي است؛ چراکه معتقد است، شادی آدمي را از تنبلي رهانده، سرزنده و سر حال مي‏‌سازد. البته اين شادي در چهار چوب نگاه تعديلي معنا مي‏‌يابد.

اسلام معتقد است که بهترين آيين‏ها آن است كه با طبيعت آدمي و ساختار آفرينش او سازگار بوده، نيازمندي‏هاي طبيعي و فطري اش را برآورد. در غير اين صورت، نمي‏تواند آدمي را خوشبخت و سعادت‏مند سازد.

وصيفات قرآن در خصوص بهشت نيز حاكي از اين واقعيت است كه اسلام، بر نشاط و شادي مهر تأييد نهاده است. باغ‏هاي زيبا، آب‏هاي زلال و روان، زيباترين بسترها، نرم‏ترين و چشم‏گيرترين پارچه‏ها، برترين ديدني‏ها و … در بهشت همه جزء عوامل نشاط و شادي به شمار مي‏رود و خداوند براي پاداش بندگانش بهشت را چنين شاد و فرح بخش قرار داده است. شادابي را مي توان يكي از صفات مومنان دانست و به اين مطلب در روايت رسول اكرم(ص) بدان اشاره شده است: «مؤمن شوخ و شاداب است‏».(حراني، تحف العقول، ص‏49 ).

در رواياتي از حضرت علي - عليه السلام- به اثرات، اهميت و پيامد شادي اشاره فرموده اند:«شادماني، گشايش خاطر مي‏آورد» (درآمدي، غررالحكم، ح‏2023) و «اوقات شادي، غنيمت است‏» (همان، ح‏1084) و نيز «هركس شادي‏‌اش اندك باشد، آسايش او در مرگ خواهد بود». (بحارالانوار، ج‏78، ص‏12 )

تا جايی شادي مورد اهتمام در اسلام قرار گرفته كه براي انجام عبادت نيز بايد از آن كمك گرفت، امام رضا(ع) در اين مورد فرمودند: «كوشش كنيد اوقات شما چهار زمان باشد: وقتي براي عبادت و خلوت با خدا، زماني براي تأمين معاش، ساعتي براي معاشرت با برادران مورد اعتماد و كساني كه شما را به عيب‏هايتان واقف مي‏سازند و در باطن به شما خلوص و صفا دارند و وقتي را هم به تفريحات و لذايذ خود اختصاص دهيد و از شادي ساعت‏هاي تفريح، نيروي لازم براي عمل به وظايف وقت‏هاي ديگر را تأمين كنيد».(بحارالانوار، ج‏75، ص‏321)

مزاح و شوخي كه يكي از عوامل برجسته شادي است، اگر به سبك ‏سري، بي‏شرمي و گستاخي بياميزد، «هزل‏» ناميده مي‏شود كه در اسلام مطرود است و اگر به تحقير و بدگويي و ناسزا آميخته گردد، آن را «هجو» مي‏خوانند و اين نيز در اسلام نهي شده است. يكي از اصحاب از رسول خدا پرسيد: «آيا اگر با دوستان خود شوخي كنيم و بخنديم، اشكالي دارد؟ حضرت فرمود: اگر سخن ناشايستي در ميان نباشد، اشكالي ندارد (كافي، ج‏2، ص‏663; تحف العقول، ص‏323) اگر شوخي از حد خارج شود و به بيهودگي يا زياده‏‌روي بينجامد، باز از نظر اسلام عملي ناپسند خواهد بود; همان طور كه اميرمؤمنان علي(ع) مي‏‌فرمايد: «هر كس بسيار شوخي كند، وقار و سنگيني او كم مي‏‌شود» (غررالحكم، ص‏222 ) و امام صادق(ع) مي‏‌فرمايد: «زياد شوخي كردن، آبرو را مي‏‌برد». (كافي، ج‏2، ص‏665)

بر این اساس باید گفت که دین اسلام با شادی مخالف نیست اما شادی باید دارای ویژگی‌هایی باشد که با کرامت انسانی همخوانی داشته باشد. البته بانگاهی به فرهنگ ایرانی بدون شک باید تاکید کنیم که در هیچ کجای فرهنگ ما ادای چنین حرکات مستهجن و سخیفی به عنوان شادی قلمداد نمی‌شود. اینکه افرادی با حرکات سکسی بخواهند شادی کنند هیچ وقت در کشور ما رایج نبوده و نیست و به طور کل خندیدن و شاد شدن با دیدن چنین حرکاتی با فطرت انسانی هیچ انسانی همخوانی ندارد و به نظر نمی رسد هیچ انسان وارسته‌ای از این حرکات حظ کند؛ بلکه بعضا چنین مسائلی خشم و ناراحتی وی را به دنبال خواهد داشت. درحالی که این نوع رفتار در خارج از کشور و جامعه بازی مانند آمریکا نیز پذیرفته شده نیست و عموما مورد انتقاد مردم و سازمان‌های تربیتی قرار می‌گیرد.

شاید به قول «محمد علی همایون کاتوزیان» جامعه ایران، جامعه کوتاه مدت و کلنگی است که بسیاری از دستاوردهای فرهنگی و سیاسی و اقتصادی‌اش در معرض این خطر است که هوی و هوس کوتاه مدت جامعه با کلنگ به جانش بیفتند اما باید گفت که نوع شادی و نشاطی که در جامعه ایرانی پسندیده است، چیزی نیست که به این زودی‌ها از ذهن ما برود و ما آن را فراموش کنیم! و به قول سهراب سپهری «زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود.»

متاسفانه از سوی دیگر اگر به جوامعی چون جامعه ایران بنگریم متوجه می‌شویم که با توجه به هژمونی رسانه‌ای و تکنولوژیک غرب بسیاری از مسائل به طور ناقص به کشورمان منتقل می‌شود و تاسف برانگیز تر اینکه همین انتقال ناقص نیز با یک نوع رادیکالیسم و استفاده بی‌رویه و اسراف گونه همراه است که سبب ایجاد چنین ناهنجاری‌هایی می‌شود که تنها در کشورهای در حال توسعه دیده می‌شود. از این روست که بعضا دیده می‌شود که مراکز تفریحی با وجود این نوع ناهنجاری‌ها آلوده می‌شود و خانواده‌ها کمتر در این نوع مراکز برای گذران اوقات فراغت خود حضور می‌يابند.

از این رو به نظر می‌رسد بایستی به طور دقیق و منطقی بدون توجه به تبلیغات یکسویه غرب علیه کشورمان مسائلی همچون کلیپ هپی را مورد بررسی قرار دهیم و نسبت به وقوع چنین مسائلی با هوشیاری برخورد کنیم تا لااقل موضع درست و منطقی در قبال اینگونه حرکات بگیریم.

به هر جهت آموزش شادی سالم به عنوان یکی از نیازهای جامعه امروز ما تلقی می‌شود و با توجه به اینکه اوقات فراغت جوانان ایرانی نیز باید در گرمای تابستان پر شود، بایستی راهی اندیشیده شود تا جوانان بتوانند اوقات خوش و مفرحی را بگذرانند، در عین اینکه زمان‌هایی که صرف می‌کنند برای رشد شخصیتی و تعالی فکری آنان مفید باشد و هم اینکه پویایی و شادابی را برای آنان به ارمغان بیاورد.

روابط دختر و پسر مسأله ای است که امروزه در جامعه ما، در همه محله ها و شهرها و بالا شهر و پایین شهر و حتی گاهی بین خانواده های مذهبی و کمتر مذهبی و یا بیشتر مذهبی دیده می شود. همه مدلش هم موجود است. سؤال در این باره و اطلاع از علت ها و چند و چون آن هم یک سوال جدی است و در بیشتر موارد هم ناشی از استفهام حقیقی است، نه از سر لجاجت و دشمنی.
باید دید که این ارتباطات معلول چه علت هایی است؟ چرا در همه جا دیده می شود؟ و در نتیجه برای حل آن چه باید کرد؟ مسلما ریشه یابی این مسأله کمک مهمی به حل این پدیده و برخورد صحیح با آن می کند.
دل یا عقل
برای توضیح بیشتر ابتدا این سؤال را مطرح می کنیم که اصلا ارتباط بین دختر و پسر چه اشکالی دارد؟ آیا خوب است یا بد است؟ باید باشد یا نباید باشد؟
در پاسخ باید گفت که: اسلام یک دین ارزشی است و این گونه سؤالات را قبل از هر چیز، به عقل انسان ارجاع می دهد نه به دل. البته ازدواج پیوند دل ها و قلب هاست لذا در کارت های دعوت به عروسی هم می نویسند پیوند قلب ها و نمی نویسند پیوند سرها یا پیوند اندیشه ها. پس ازدواج پیوند صاحب دلان است نه پیوند صاحب سران. اولین جرقه ارتباط را دل های ما می زند.
به عنوان مثال اگر مادری شب که پدر به منزل می آید، از فرزندش و اذیت های او به پدر شکایت کند و پدر عصبانی شود و با شلاق به سراغ بچه بیاید، اولین کسی که مانع کتک خوردن کودک می شود، همان مادر است که از او شکایت کرده بود. علت این مسأله آن است که رابطه دل گاهی بر رابطه عقل مقدم است. اگر دل کسی را ببرند کاری از عقلش ساخته نیست. پس باید مواظب بود که دل را نبرند.
البته باید یادمان نرود که دل زیر مجموعه فکر است مولوی در آن شعر معروف می گوید:
از محبت تلخ ها شیرین شود از محبت مس ها زرین شود
از محبت دردها صافی شود از محبت دردها شافی شود
از محبت مرده زنده می کنند از محبت شاه بنده می کنند
همه این ها در مورد دل و محبت اوست ولی در ادامه اش می گوید:
این محبت نتیجه ی فکر و دانش است کی گزافه بر چنین تختی نشست
می گویند در زلزله ی بم به نخل های بم صدمه وارد نشد. چون نخل همان قدر که روی زمین شاخ و برگ دارد، به همان اندازه هم در زیر زمین ریشه دارد. دل انسان مثل شاخ و برگ های بیرونی است که با یک چشمک و یا با یک لبخند یا با یک فیلم به هر جا کشیده می شود. اما ریشه این دل زیر خاک است که همان فکر و عقل اوست. لذا انسان ها وقتی کلاسشان بالا می رود دیگر دلشان سنگین می شود و به هر محرکی پاسخ نمی دهند. حافظ می گوید:
نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد بختم ار یار شود رختم از این جا ببرد
یعنی این چیزهایی که دل شما را می برد، دل مرا نمی برد. چشم وابروها و پست و مقام ها و پول ها و ثروت ها و خانه و کاخ ها دیگردل مرا نمی برد.
پس اولین برزو و ظهور آدم مربوط به دل اوست. کسانی که دل را می برند هم بسیار حرفه ای هستند، انسان ها را می شناسند؛ بعضی را با دلبری و بعضی را با دل فریبی می برند. حال در سنین جوانی بیشترین چیزی که دل انسان را می برد، روابط با جنس مخالف است.
روابط دختر و پسر معلول چیست؟
حال سوال دیگر این است که علت این روابط چیست و برای این که نگاه صحیحی برای درمان آن داشته باشیم، چه باید بکنیم؟
مسلما درمان این مسأله و کشاندن آن در مسیر صحیح و درست نیازمند شناخت علت ها و اسباب این روابط است. علل و عوامل مختلف این روابط می تواند یکی یا چند مورد از مسائل زیر باشد:
اول: ما انسان ها موجودی ارتباطی هستیم. موجودی که معمولا دلمان می خواهد یک رابطه ای داشته باشیم و بسیار اندک اند کسانی که از جامعه بگریزند و دوست داشته باشند همیشه در تنهایی و خلوت به سر ببرند.
روانشناسان وقتی مراحل سن انسان ها را طبقه بندی می کنند، برای این ارتباط مراحلی می گویند. مثلا می گویند: انسان از 7 سالگی تا دوران نوجوانی تمایل به جنس موافق دارد و از نوجوانی و جوانی تمایل به جنس مخالف پیدا می کند. این ویژگی اوست که در این مرحله از سن به دنبال یک ارتباط است.
دوم: بخشی از آن به خاطر سرخوردگی های عاطفی است. کسی که در خانواده ارضای عاطفی نشود، برای جلب عواطف دیگران به انحراف کشیده می شود. مخصوصا اگر دختر باشد چون عاطفه شدیدتری دارد. باید بیشتر مد نظر قرار گیرد.
می دانیم که در اسلام در مورد ابراز عاطفه و محبت به دختر بیشتر از پسر تأکید شده است. در روایات هست اگر از سفر برگشتید و هدیه آوردید اول از خانم و دختر شروع کنید بعد به مردها و پسرها بدهید. در روایات آمده است که به دختر بیش از پسر محبت کنید، حتی اگر سن دختر بیش از پسر باشد.
بسیاری از افرادی که در کوچه و خیابان پوشش خوبی ندارند یا رفتار خوبی از آنها سر نمی زند، با هر کسی چت می کنند، به هر کسی پیامک می دهند و…پسر باشد یا دختر، مهم ترین علت آن به درون خانواده ها برمی گردد. چنین فردی چون در خانه عواطفش پاسخ داده نشده، دنبال یک مرجع دیگری می گردد که آن را در آنجا پیدا کند.
البته آن گونه که فردی به پدر یا مادرش ابراز علاقه می کند فرق می کند با آن گونه ای که به دوستش ابراز علاقه می کند. یا آنگونه که انسان به یک مقام سیاسی ابزاز علاقه می کند با نوع ابراز علاقه ای که به یک مقام معنوی می کند فرق دارد. یا آنگونه که انسان به استاد علمی اش ابراز علاقه می کند، با ابراز علاقه به پدرش فرق می کند. دقیقا مثل مزه شیرنی که در قند، عسل، خربزه، انگور، پرتقال، انار و بسیاری از چیزهای دیگر هست، ولی همه اینها با هم فرق می کنند. شیرینی یک گفتگوی عاشقانه با خداوند با شیرینی یک گفتگوی محبت آمیز با پدر و شیرینی یک گفتگوی عاشقانه با جنس مخالف همه با هم فرق می کنند.
این یک نوع نیاز خفته است که در یک سن خاص پیدا می شود. گاهی یک دختر به دنبال نوعی نیاز می گردد که در ارتباط با هیچ کس دیگر پیدا نمی کند.
سوم: بخش دیگری که علت احساس نیاز به این ارتباط است، همان نیاز غریزی و جنسی است. این هم یک دلیل بر این ارتباط است. که در سنین جوانی گریبان گیر انسان می شود و مهم ترین عاملی که می تواند آن را مهار کند، تقواست. اگر این احساس نیاز را به صورت افسار گسیخته رها کنند، بسیار خطرناک است.
چهارم: بخش دیگری از این ارتباط ها معلول محدودیت هایی است که در جامعه ما هست. اکنون در کشورهای اروپایی اگر یک خانم با هر سر و وضعی در خیابان راه برود، هیچ کس به او کاری ندارد، هیچ کس به او نگاه بد نمی کند، اصلا کاری به او ندارند. اما در فضای جامعه ما خانم ها گاهی مشکلاتی دارند، حتی گاهی بانوان محجبه اگر در وقت نامناسب یا در مسیر نامناسبی در خیابان باشند، نگران می شوند و گاهی هم با مشکل مواجه می شوند. هر چه محدودیت زیادتر باشد، حرص انسان هم زیادتر می شود. در روایت هم آمده است که «الانسان حریص علی ما منع: انسان به هرچه ممنوع شده حریص است.»
پنجم: یک علت دیگر هم لجاجت است. گاهی افرادی با این سیستم فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مشکل دارند. و از سر لجاجت به این مسأله دامن می زنند، به خاطر بروز مخالفت و عناد خود چنین می کند. حتی عامل بسیاری از برخوردها و جریانات سیاسی این است. مثلا گاهی یک جوان مشکل شغل دارد یا مشکل دست نیافتن به هیجانات جنسی دارد، آن را نمی تواند فعلا به صورت علنی اعلام کند، در قالب اعتراض سیاسی آن را بروز می دهد.

* با استفاده از سخنان حجت الاسلام نقویان در جمع دانشجویان

منابع : اختصاصی پایگاه حوزه |

بچه ها

اگر شهر هم سقوط کرد

و دست دشمن افتاد

نگران نباشید

آن را دوباره فتح می کنیم

مواظب باشید که ایمانتان سقوط نکند.

شهید جهان آرا

نام جعلی خلیج ع رب ی بر روی بازوی بازیکن تیم ملی+ عکس

جاستین بیبر، پروژه جدید انحراف اخلاقی که نوجوانان را مورد هدف قرار داده است+عکس