مدرسه علمیه الزهراء گیلان غرب

شخصي که به خاطر غبار زوار کربلا، نسوخت

مرحوم قاضي رضي الله عنه در مجالس المؤمنين مي‏نويسد: پدر جمال‏الدين خليعي موصلي حاکم شهر موصل بود. او ناصبي و يکي از دشمنان سرسخت اهل بيت عليهم‏السلام بود، مادرش هم ناصبيه بود و پسري براي او متولد نمي‏شد. او نذر کرد اگر خداي تعالي به او پسري عطا کند براي شکرانه‏اش پسرش را سر راه زوار امام حسين بفرستد تا وقتي آن‏ها از شام و جبل مي‏آيند آن‏ها را به قتل برساند. مدتي بعد جمال‏الدين خليعي متولد شد چون به حد جواني رسيد، مادرش او را از نذري که کرده بود با خبر کرد و با مادرش دنبال زواري که از شهر موصل عبور مي کردند رفت. وقتي به مسيب رسيد، ديد زوار از «جسر» عبور کرده‏اند. همان جا توقف کرد تا هنگامي که آن‏ها مراجعت کردند آن‏ها را به قتل برساند. او در جايي که کمين کرده بود به خواب رفت و در عالم خواب ديد قيامت برپا شده و ملائکه آمدند و او را گرفتند و در آتش انداختند؛ اما آتش او را نمي‏سوزاند. ملک جهنم به آتش گفت: چرا او نمي‏سوزد؟ آتش گفت: غبار زوار کربلا بر او نشسته است، سپس او را از آتش بيرون آوردند و شست و شو دادند و دوباره او را در آتش انداختند؛ اما باز هم آتش او را نسوزاند. ملک گفت: چرا دوباره او را نمي‏سوزاني؟ آتش گفت: شما ظاهر او را شستيد؛ اما غبار در جوف (شکم) او داخل شده است. وقتي از خواب بيدار شد، از عقيده‏ي فاسد خود برگشت و مذهب تشيع را اختيار کرد و مشغول مداحي حضرت علي عليه‏السلام شد. نقل کردند: وقتي او به کربلا آمد، اين شعر را در وصف امام حسين عليه‏السلام سرود:

اذا شئت النجاة فزر حسينا
لکي تلقي الا له قرير عين
فان النار ليس تمسن جسما
عليه غبار زوار الحسين

اگر از آتش نجات مي‏خواهي، پس آقا امام حسين عليه‏السلام را زيارت کن؛ زيرا آتش به بدني که غبار زوار حسين عليه‏السلام بر او نشسته باشد نمي‏رسد. (مجالس المؤمنين. )

منبع:

کرامات حسينيه و عباسيه ؛ موسي رمضاني‏پور نوبت چاپ: هفتم تاريخ چاپ: زمستان 1386 چاپ: محمد (ص) ناشر: صالحان صفحات 36 و 37